Czy kiedykolwiek paląc, zastanawialiście się skąd pochodzi ozdobny pasek papieru wokół Waszego cygara?
Od dawna ta kwestia trapi wiele osób. Do tej pory jest to temat, który owiany jest dość sporą tajemnicą i w całą historię powstania ringu wkrada się niejeden mit.
Jest to również przedmiot wielu dyskusji w cygarowym świecie. Jedna z pierwszych legend głosi, że rosyjska caryca Katarzyna Wielka, paliła cygara owinięte w pasmo jedwabiu, tak by nie poplamić sobie delikatnych dłoni. Prawdopodobnie chciała w ten sposób uniknąć nikotynowych plam, co jednoznacznie sugeruje, że caryca musiała palić niemało. Co ciekawe, cygara dla samej Katarzyny były owijane w tkaninę już na Kubie, przez jedną z osób wyznaczoną specjalnie z jej dworu. Podobna opowieść pochodzi z Wielkiej Brytanii, gdzie cygara owijane były w kawałek papieru, aby angielscy dżentelmeni nie barwili sobie białych rękawiczek. Cygara, mające być wyeksportowane do Anglii, były szczególnie traktowane w kubańskich manufakturach (co pozostało do dnia dzisiejszego…).
Te wszystkie teorie sprowadzają się do roku 1830, kiedy holenderski imigrant Gustave Bock zadecydował o nakładaniu na cygara wyłącznie jego produkcji i przeznaczonych na eksport do Europy, małych papierowych pierścieni z nazwą manufaktury. I od tego momentu kończymy z legendami i przechodzimy do potwierdzonych faktów w magicznej historii cygar. Już w połowie 1850 roku, praktycznie wszyscy kubańscy twórcy cygar chcieli brandować swoje dzieła, pragnęli być rozpoznawani i wyróżniani na tle innych manufaktur, zależało im, aby przyszły konsument wybierał takie oznakowane cygara. Ten śmiały krok można nazwać małą rewolucją, ponieważ niepozorny kawałek papieru natychmiast podnosił rangę i prestiż cygara. Od tego czasu nikt nie chciał palić cygar bez ringu, bez wiadomego pochodzenia. Zróżnicowanie produktów stało się ważnym celem na rynku cygarowym. Aby walczyć o klienta ringi były niezbędnym narzędziem budowania tożsamości marki. Wraz z postępem technologii druku, pierścienie stały się jaśniejsze i bardziej kolorowe. Zaprzestano sprzedaży cygar tylko w bundlach, dostepne były cygara w drewnianych, zdobionych skrzynkach z motywem charakterystycznym na ringu. Lata od 1890 do 1920 są obecnie uważane za „złoty wiek” rozkwitu, ożywienia i postępu w ”sztuce związanej z produkcją cygar”.
Obecnie projektowanie pierścieni to kolejny krok produkcji cygar, prawdziwa sztuka i najwyższej klasy mistrzostwo. Nie tylko ważne jest umieszczenie nazwy, czy marki cygar, znaczący jest także pomysł. Niektóre manufaktury, na swoich ringach potrafią przedstawić historię rodu, zawrzeć na nich motywy, które mogą nam wiele powiedzieć o całej filozofii danej grupy producentów. Bardzo często na pierścieniach umieszczane są symbole dokonań danego producenta, jego nagrody i wyróżnienia. Pojawiają się limitowane edycje z pierścieniami osobiście podpisanymi przez twórcę blendu bądź torcedore, który zwinął dane cygaro.
Bardzo dobrym przykładem konsekwencji w tworzeniu wizerunku rodu cygarowego także poprzez pierścień są projekty ringów jednej z największych na świecie wytwórni cygar My Father Cigars (Esteli, Nikaragua). Jose Pepin Garcia we wszystkich swoich kolejnych pracach nawiązuje do historii, rodziny i pasji.
Ale niezależnie od tego czy zwracamy uwagę na ring przed paleniem, czy podczas wyboru cygara fundamentalną rzeczą jest to by palenie i kolekcjonowanie cygar sprawiało nam niesamowitą przyjemność i satysfakcję.
